05:22am. Daar stonden we dan, schouder aan schouder in de badkamer. Mijn
huisgenootje Kyra en ik. We poetsten allebei onze tanden, en smeerden onze
crème op. Die van haar was een nachtcrème, en die van mij een dagcrème. Zij
deed haar lenzen uit, ik deed ze in. We maakten ons allebei klaar: Kyra om naar
bed te gaan en ik om te trainen.
Natuurlijk dacht ik er een milliseconde aan dat het lekker zou zijn om
terug in mijn warme bed te kruipen en mezelf geen weg door de sneeuw te hoeven
banen op mijn dunne gladde racefietsbanden op weg naar het zwembad. Maar waar
ik het meeste aan dacht is dat succes en resultaat niet uit de lucht komt
vallen en je er hard voor moet werken.
Gelukkig is dat iets wat ik graag doe en ik heb er ook plezier in. Ik heb
geen excuses om niet hard te werken, want het enige obstakel op mijn weg ben ik
zelf. Ik heb het geluk dat veel mensen mij steunen en met hun kennis mijn doel
realistischer maken, en de gedachtes dat ik het niet kan en dat ik de lat te
hoog heb gelegd is het enige wat mij soms keihard laat struikelen. Ik probeer
die gedachtes te verwaarlozen en mezelf te laten zien dat ze niet waar zijn.
Dit is mijn leven, mijn tijd en mijn weg. Ik wil er wat van maken en het lijkt
me verschrikkelijk om achteraf nooit te zullen weten wat ik had kunnen bereiken
omdat ik mijn best niet heb gedaan of omdat ìk degene was die niet in mezelf
geloofde. Ik heb geen excuses.
Eleanor Roosevelt zei ooit: “A
stumbling stone to the pessimist is a stepping stone to the optimist”. En dat is wat Kyra’s en mijn gezamenlijke
ochtendritueeltje voor mij was. Het gaf me positieve energie en nòg meer zin om
te knallen tijdens de zwemtraining terwijl de rest nog op bed lag.
Even voor de duidelijkheid wil ik zeggen dat ik absoluut niet tegen de
levensstijl van Kyra ben. Ik vind het juist leuk dat ik er op zo’n manier toch
nog een beetje plezier van kan hebben. Lachend vroeg ik of Kyra’s feestje leuk
was, en wenste ik haar een goede nachtrust. Zij wenste mij veel plezier bij de
training. Wie heeft er hier nu een nachtleven?!