Beetje kijken met Brilmans

1.5M ratings
277k ratings

See, that’s what the app is perfect for.

Sounds perfect Wahhhh, I don’t wanna
blueiskewl
blueiskewl

image

A 70 Million-Year-Old Titanosaur Dinosaur Skeleton Found in France

A chance discovery made in southern France has revealed a rare specimen — an almost complete dinosaur skeleton found connected from its hind skull to its tail.

The massive fossil came to light in May 2022, after now 25-year-old amateur paleontologist Damien Boschetto and his dog stumbled across something unusual while walking in a forest in Montouliers, France. Boschetto had noticed a cliff edge that had recently collapsed and decided to take a closer look, when he spotted an exposed bone sticking out of the ground, local media outlet France Bleu first reported on February 13.

The Archaeological and Paleontological Cultural Association at the Cruzy Museum, in collaboration with the French National Center for Scientific Research, identified the nearly 10-meter-long (32.8-foot-long) fossil as a Titanosaur skeleton upon excavation. Boschetto, who has been a member of the association for eight years, said that while unearthing dinosaur remains is “always exciting and interesting for scientific research and the understanding of the ecosystems of that time,” finding the bones in their almost original anatomical position is what makes this find extraordinary.

“From a museography point of view, it will make it possible to present to the general public animals almost complete in anatomical positions, which is something great,” Boschetto added via email.

A group of history and archaeology enthusiasts created the Archaeological and Paleontological Cultural Association in 1975 to safeguard the heritage around the village of Cruzy, with several members becoming enlightened amateurs in paleontology due to the areas’ wealth of dinosaur fossils, said Jean-Marc Veyssières, a member of the group and one of the fossil preparers for this discovery. Today, the association is made up of inhabitants of the region, including a few scientists as well as students.

“The most exciting thing was to realize that we had at least one anatomically connected animal and that it was a titanosaur, a long-necked dinosaur,” said Veyssières in an email. “(Boschetto) is an enlightened enthusiast and curious about nature, he spends a lot of time surveying the region in search of new areas. … He became an expert on the Late Cretaceous fauna of our region.”

The association has been excavating the site, which Boschetto referred to as a bone bed, a term used by paleontologists to describe a dense area of animal bones and other fossilized remains, for the past two years. And the newly announced find was not Boschetto’s first.

image
image
image

The recently revealed 70% complete Titanosaur skeleton was retrieved during the excavation along with several fossils of various dinosaurs and other vertebrates, including some in anatomical connection and near complete. Other remains identified included those of a Rhabdodon — a herbivore, or plant-eater, like the Titanosaur — and fragments from skeletons of carnivores such as Theropods and crocodiles, according to Boschetto.

The Titanosaur skeleton currently resides in the Cruzy Museum’s laboratory, where it will be further studied, Veyssières said.

Titanosaur found intact

Researchers estimated the age of the newly discovered fossil to be around 70 to 72 million years old, but Titanosaurs roamed around on four legs from the Late Jurassic Epoch to the end of the Cretaceous Period, approximately 163.5 million to 66 million years ago. Titanosaurs belong to a larger group of dinosaurs known as sauropods, a family of long-necked herbivores that were some of the largest dinosaurs of their time, according to Britannica.

Remains of Titanosaur fossils are widely unearthed in Europe, but few are discovered in anatomical connection, Boschetto said. Finding a skeleton in this connected state suggests that the body was buried before it had entirely decomposed, leaving “some tissues connecting the bones to one another,” said Matthew Carrano, research geologist and curator of Dinosauria at the Smithsonian Institution National Museum of Natural History.

image
image


The completeness of the specimen will “make it easier to determine whether it’s a new species or a new specimen of a species that’s already known,” Carrano said in an email. “It will take time to learn all the details about this new specimen, but I’m sure it will provide important new information about this group of dinosaurs.”

The region in which Boschetto discovered the specimen is known to be rich in fossils of dinosaurs and other species living at the same time and is “building one of the largest collections of dinosaurs from the Upper Cretaceous in France,” he said. The association did not publicize the discovery until excavation was complete to protect the archaeological site, he added.

The association plans to continue research on the fossils and to further search the area, and the group’s members hope to obtain the funds to “create a large-scale museum that can accommodate and present these collections,” Boschetto said.

By Taylor Nicioli.

image
image
image
brilmans

Geweldig! Er bestaat dus een kans dat je zoiets vindt.

essiesdroom asked:

image
image
image
image

En weet je toevallig ook wat dit is? 24 cm lang, kom aan onderzijde, driekantig bot. Ook gisteren in Noordwijk gevonden.

Dit is een fragment van een schouderblad. Gezien de afmetingen en de ronde vorm van het gewricht denk ik dat het van een groot hert is. Ziet er fossiel uit. Waarschijnlijk Vroeg Holoceen.

Mooi stuk, goed bewaren.

Nederland in het ijstijdvak

image

Afgeslopen zaterdag, schrijve 20 januari 2024, was de plaatselijke kringloop weer voor het eerst dit jaar open. Toen ik erlangs fietste kon ik het niet laten er even een kijkje te nemen. En dat was maar goed ook. In het boekenrek trof ik een echte klassieker uit de Nederlandse paleontologie: Nederland in het ijstijdvak. Eén werk van Dr I. M. Van Der Vlerk en Dr Mr F. Florschütz. Welke druk het betreft, kan ik niet vinden, maar zoals ik het lees is mijn exemplaar gedrukt in 1949 of op zijn minst zeer kort daarna.

Omdat ik niet zeker weet of er nog auteursrechten op zitten, zal ik mij beperken tot het delen van enkele platen. Maar die spreken voor zich.

image
image
image
image
image
image

Vangst van de dag 18-01-2024

image

Op een paar hondenbezitters na was de Zandmotor deze ochtend volledig voor mij en hetgeen er te vinden viel, zo rekende ik me rijk, automatisch ook.

Helaas trof ik tijdens de wandeling alleen onbestendige zaken. Wat ik opraapte was dusdanig gefragmenteerd dat ik er niet enthousiast van durfde te worden. Aan het eind van de wandeling had ik er een jaszak van vol.

Net voordat ik het strand verliet, vraag me niet waarom, besloot ik de vondsten van mijn jaszak over te hevelen in een plastic tas. Eén besluit dat mij de mogelijkheid bood mijn vondsten nog eens een voor een te bekijken -ik herkende een schoudergewricht van een hert en iets dat op een middenhandsbeen van een roofdier leek- én de vondsten allen tezamen op de grond te laten flikkeren. Bij dat laatste viel precies dat middenhandsbeen in stukken uiteen. Grutjes!


Een metatarsal 5 van een beer (Ursus sp.).

Thuis heb ik het middenhandsbeen zorgvuldig in elkaar gelijmd en vervolgens grondig geconserveerd. Eenmaal in elkaar had het fossiel net voldoende aanknopingspunten om het te determineren. Ik kom uit op het vijfde middenhandsbeen van een beer. Hoe tof!

Na grondige inspectie bleek ik meerdere interessante fossielen en artefacten op te hebben opgeraapt. Uiteindelijk wist ik het volgende te determineren: een trapezoid van een mammoet (met dank aan Dick Mol), een scaphocuboïd van een hert, een Paleolithische kernfragment en twee afslagen. En dat is samen met dat stuk schouderblad van een hert en het middenhandsbeen meer dan genoeg om enthousiast over te worden. Dat had ik op het strand moeten weten!

vangst van de dag zandmotor fossiel ursus arctos

Een wervel van een kwabaal

image

Viswervels

Wie tijdens een strandwandeling het vloedmerk met de nodige toewijding afzoekt, maakt grote kans een of meerdere, min of meer, fossiele viswervels te vinden. Er liggen er namelijk genoeg. Zonder uitzondering zijn ze beschadigd, van het grootste deel is zelfs zoveel afgebroken dat slechts nog het cilindervormige wervellichaam resteert.

Doordat ze, zoals geschreven, veelal verre van compleet zijn, is het niet eenvoudig de viswervels tot op soort te determineren. Maar met de nodige inspanning, literatuur en het juiste vergelijkingsmateriaal is het in sommige gevallen te doen. En lukt het niet tot op soortniveau, dan lukt het misschien wel het geslacht of de familie te bepalen. Dat is namelijk eenvoudiger. En reden genoeg een poging te wagen. Daar wordt je namelijk ook wijzer van.

Kabeljauwachtigen

Van alle fossiele viswervels die op onze stranden gevonden worden, is het overgrote deel afkomstig van kabeljauwachtigen. In mijn verzameling is dat niet anders. Het zijn er ondertussen zoveel, dat ik ze bij thuiskomst achteloos in een grote ‘vergaarbak’ gooi. Ka-bel-jauw-achtige , murmel ik dan.

image

Een hoeveelheid door mij verzamelde wervels van kabeljauwachtigen.

Nu is het niet zo, dat kabeljauwachtigen niet interessant zijn, in tegendeel, het is een boeiende en in onze contreien goed vertegenwoordigde familie. Het is meer onkunde dat de wervels van kabeljauwachtigen haast argeloos in de verzameling verdwijnen: verder dan de kabeljauw en schelvis herkennen kom ik niet. En dat lukt me niet eens in alle gevallen.

Visdag

Onlangs, 2 december 2023 om precies te zijn, organiseerde de Werkgroep voor Tertiaire en Kwartiaire Geologie een visdag. Het idee was de fossiel resten van vissen op de kaart te zetten. Onder het motto: meer aandacht genereert meer kennis en vice versa. En omdat dat motto mij wel aanstaat, ging ik er heen. Stiekem had ik ook de hoop wat ongedetermineerd vissenspul te laten determineren. Wim Wouters een archezoöloog gespecialiseerd in vissen zou er namelijk spreken en nadien de tijd nemen om vondsten te determineren.

image
image
image

Een wervel van een kwabaal. Determinatie Wim Wouters.

Wim Wouters wist uit de losse pols een groot aantal van mijn ongedetermineerde fossiele viswervels op naam te brengen. Veel daarvan bleken, ondanks dat ze niet in de vergaarbak waren geëindigd toch van kabeljauwachtigen, wat enigszins teleurstelde. Maar in één geval werd er ik juist uitermate enthousiast. Er bleek namelijk een wervel van een vis die mij al sinds mijn jeugd intrigeert. De enige gadiformes uit het zoet: de kwabaal. Een vis die ik voornamelijk van onderstaande afbeeldingen ken.

image

De kwabaal (Lota lota) uit ‘Vissen’ Geschreven door Kael Pivnica en Karel Cerny, en geïllustreerd door Kvetoslav Hisek.

Fossiel

Van de op het strand gevonden viswervels, hoe bruin of zwart gekleurd ook, is de ouderdom zonder koolstofdatering lastig te bepalen. Zeker wanneer het marine of diadrome soorten betreft die momenteel nog in de Noordzee voorkomen. Die kunnen namelijk van alle tijden zijn: die sterven daar nog steeds. Bij zoetwatervissen ligt dat anders.

Doordat de kwabaal alleen in zoet water voorkomt én heden ten dagen uiterst zeldzaam is in ons land, is het onwaarschijnlijk dat de door mij gevonden wervel recent is. Zo goed als zeker is het afkomstig uit het gesuppleerde zand van de zandmotor en daarmee van pleistocene of vroeg-holocene ouderdom uit een periode dat onze Noordzeebodem nog land was.

Dit alles bij elkaar maakt deze viswervel wat mij betreft een bijzondere aanwinst voor de collectie. Ik mag wel zeggen een topvondst!

Een stukje prehistorisch slaapbeen

In mijn enthousiasme zwiep ik de deur net iets te hard open. Klabats, zo tegen Harry aan. Als ik om de deur kijk, zie ik dat hij zijn hoofd verliest. Letterlijk. De plastic schedel van het educatieve skelet kletste op de grond in drie delen uiteen. Gelukkig precies de delen die opzettelijk demontabel waren gemaakt: de onderkaak, de schedelbasis en de schedelkap. Hij was dus nog te redden. Zorgvuldig zette ik de schedel weer in elkaar. Ongemerkt nam ik de anatomie in mij op.

Wie het kleine niet eert…

Toen ik net begon met verzamelen, nam ik iedere botsplinter mee naar huis. Alleen al het feit dat het fossiel was, was voldoende, daar was is hartstikke blij mee. Maar naarmate ik meer vond, werd ik kieskeuriger. Op een gegeven moment liep ik de splinters gewoon voorbij. Doodzonde want later kwam ik er achter dat sommige fragmenten buitengewoon interessant kunnen zijn. Bijvoorbeeld omdat ze bewerkt zijn, vraatsporen hebben of toch aanknopingspunten bevatten om ze te determineren.

Tegenwoordig bestudeer ik ieder fragment dat voor mijn voeten komt dus aandachtig daarna besluit ik of het mee naar huis gaat. De stelregel is: het moet bewerkt of ogenschijnlijk te determineren zijn.

image

Een botsplinter dat vanwege de vorm mee naar huis ging.

Dat iets te determineren is, wil niet zeggen dat dat ook lukt. Soms heeft een stuk een aantal kenmerkende elementen maar kom je er toch niet uit. Zelfs niet na ampel onderzoek. Wanneer me dat overkomt, belandt zo’n stuk in een daarvoor bestemde la: komt tijd, komt raad.

Een voortschrijdend inzicht

Zo eens in de zoveel tijd trek ik die la open in de hoop op een voortschrijdend inzicht. Vaak gaat de la vervolgens onverrichter zake weer dicht, maar soms gaat er ineens een lampje branden. Zo ook toen ik onlangs de la weer eens opende.

In de la lag een stuk dat ik herkende een stuk uit de schedelbasis van Harry. Als ik het goed had dan kwam het stuk overeen met een onderdeel van het slaapbeen het educatieve skelet. En dus met die van een menselijke schedel. En als dat zou kloppen dan was dit een fantastisch vondst!

De volgende dag nam ik het stuk mee naar mijn werk om het een op een te vergelijken.

image
image
image

Vergelijkend onderzoek.

En wel wis en waarachtig! Het paste precies. Het door mij gevonden fossiel was een deel van het slaapbeen. Zonder twijfel het pars mastoidica oftewel het mastoid.

Mesolithisch

Gezien de zwarte kleur en de vindplaats, de Zandmotor, is het zeer aannemelijk dat het bot afkomstig is van een mesolithische jager-verzamelaar. Andere vondsten van de Zandmotor met een dergelijke kleur en conservering zijn namelijk als zodanig gedetermineerd. Het betreft de stoffelijke resten van mensen die in het in de Noordzee verdwenen Doggerland leefde.

image

Het stuk mastoid in de oorspronkelijke positie.

Onderzoek

Op dit moment wordt er door Eveline Altena van het Leids Universitair Medisch Centrum en Luc Amkreutz van het Rijksmuseum van Oudheden en de Faculteit der Archeologie van de Universiteit Leiden in samenwerking met een DNA-lab in Leipzig onderzoek gedaan naar het DNA van deze bewoners van Doggerland. Daarom wordt uit de Noordzee verzameld menselijke materiaal gebruikt. Het doel is de genetische variatie van jagers-verzamelaars in kaart te brengen. Dit levert namelijk informatie op over bijvoorbeeld hoe groot die groepen mensen waren, of ze veel of weinig contact met elkaar hadden en hoe ze veranderden in de loop van de tijd.

Ik heb mijn vondst, alsmede een eerder gevonden kaakfragment, aangeboden voor dit onderzoek. Of het wordt meegenomen is echter de vraag. Ik heb er namelijk met mijn blote mannenklauwen aangezeten. En dat is voor het onderzoek niet gunstig. Eerdaags ga ik langs om de stukken te laten beoordelen. Daarna hoort u van mij.

mastoid human mesolithic Mesolithisch zandmotor fossiel mens bot doggerland beach

Top 3 (fossielen van de Zandmotor) 2023

Zo aan het eind van het jaar worden er lijstjes gemaakt. Top 1000’s, top 100’s, je kent dat wel.

Onder de verzamelaars van strandfossielen, althans de groep waarin ik verkeer, is het gebruikelijk om een top drie te maken van je vondsten. En ik doe daar graag aan mee. Vooral het terugkijken op de aanwinsten maakt het leuk. Het verbaast me altijd weer wat voor een geweldige dingen je in een jaar kunt vinden. Ook 2023 was voor mij gewoon weer een geweldig jaar.

Mijn top 3:

image

Op 3 een stuk onderkaak van een ree met daarin nog twee kiezen.

image

Op 2 een kootje uit de klauw van een roofvogel met het formaat van een zeearend.

image

Op 1 een nagenoeg complete onderkaak van een wolf.

Vangst van de dag 18-12-2023

image

De laatste strandwandeling van het jaar en dus de laatste kans op een een topvondst. Die topvondst kwam er niet. Wel een aantal leuke dingen gevonden: een complete maxilla van aan kabeljauw, een afslag, een distaal fragment van een opvallend klein middenhand- of middenvoetsbeen en een stuk rib met een vreemde pathologie of iets.

Het vreemde stuk rib.

Update: het stuk rib is afkomstig van een wolharige neushoorn, waarbij deze ribbels op de ribben gewoon voorkomen. Geen pathologie dus.

En dan is het nu tijd om de balans op te maken en mijn ‘Top 3’ van 2023 samen te stellen.