Dichterbijmij©

Soms voel ik mij radeloos machteloos. Snap ik mijn eigen keuzes niet. Doen alle mooie momenten mij intens veel verdriet.

Zelden voel ik meer het “houden van.” Neem ik afstand van wat ik liefheb. En zal niemand begrijpen waar ik machteloos van heb gehouden.

Bind ik mijzelf vast in een web van draden. Probeer ik een uitweg te zoeken in een donkere tunnel, omdat ik weet ooit het licht te hebben gezien.

Heb ik een muur opgebouwd van meters hoog. Niemand die mij ziet zonder masker, omdat ik het heb moet dragen als wapen, en ik het moest zien als mijn vaandel.

Gevoelens heb ik geblokkeerd, uitgeschakeld om te overleven. Vertrouwen en geborgenheid heb ik afgeweerd. Niemand zal waarschijnlijk begrijpen wat ik voel en hoe ik denk.

En ik, ik zou niet eens van mezelf kunnen houden. ijdelheid is niet beschreven in het boek van mijn leven. Opgeven is nooit een optie geweest.

Want aan het einden zal (n)iemand ooit begrijpen hoe sterk machteloos ik het leven heb liefgehad.

Dichterbijmij©