Het verhaal van Timmer Vogu, de avonturier
Timmer Vogu wil de grootste avonturier ter wereld worden. Daarom vraagt hij op veertienjarige leeftijd een avonturiersboekje aan. Dat boekje biedt hem de mogelijkheid om legaal aan zijn wens te werken. Hij stapt op de fiets en overnacht in het avonturierslogement in de middelgrote stad Zostra. Daar krijgt hij zijn eerste opdracht. Vanaf dan volgen de belevenissen elkaar op en rolt hij van het een in het ander.
by
Maarten
Fantasyverhaal online
De schrijver publiceert zijn fantasyverhaal op dit weblog in regelmatige updates. Het is mijn voornemen om het verhaal vanaf het begin te lezen, maar heb dat nog niet gedaan. Ik lees nu sinds een maand of wat mee. Hoe het in het begin geschreven was weet ik dus niet. Nu zijn het zeer prettig leesbare teksten en elke keer er een leuk plaatje bij.Al die tijd woont Timmer in het wintersportdorpje Kappen waar hij bij een skilift werkt. Dat is weinig fantasy, al is de omgeving volledig verzonnen. Hij schijnt trouwens te kunnen vliegen door middel van vliegzalf, maar dat gebeurde voor mijn tijd. Timmer brengt de winter door in dat dorpje, omdat hij voor de zomer een opdracht heeft staan. Uit links in de tekst begrijp ik dat hij bij Harry enige magische ervaring heeft opgedaan. Vooral het stukje van het berglaboratorium vond ik leuk.
De periode in het wintersportdorpje is vermakelijk en heeft wel wat weg van een goedgeschreven soap. Timmer zit in een vriendengroep die bestaat uit drie meiden en drie jongens. Twee ervan (Victor en Zimma) hebben verkering en de beschreven zoenpartij staat me nog bij. Zoran is een bij vlagen irritante sufkop. Hij rijdt op een pistenbully en de twee meiden Tanja en Babette zijn skilerares en dienen ter ruimtelijke vulling.
Ros was getuige van de dood van Bonny en heeft haar in zijn jeugd begraven. Hij is teruggekeerd, omdat het de bedoeling is dat er op het gras een stoeltjeslieft naar de eeuwige sneeuw wordt gebouwd. Hij gedraagt zich als een contactgestoorde onvriendelijke autist.
Dan is er ook nog Soerben, de kok die met de kastelein de boel in Dè dorpskroeg waar de jongeren verblijven in goede banen probeert te leiden.
Ja, ik ben inmiddels fan van Timmer en de groep waarin hij zit. De schrijver schrijft in een rustig tempo de belevenissen op. Van de moderne jachtigheid is niks te merken. Dit kan mi voor sommigen een probleem zijn. Blijft staan dat ik dit een van de weinige originele initiatieven op internet vind van de laatste tijd. Van mij mag het jaren zo blijven bestaan.